CENAP ŞAHABETTİN (1870-1934): Tıp öğrenimi için gittiği Fransa’da edebiyatla ilgilenmiş ve sembolizmden etkilenmiştir.Ancak sembolizmi kavramakta yetersiz kalmış, şiirlerinde bol bol istiare kullanmış ve ses uyumuna dikkat etmiştir. Ağır bir dil ve süslü anlatım en belirgin özellikleridir.Şiirlerinde aruzun birden fazla kalıbına, genellikle de karışık kalıplarına yer vermiştir. Kurtuluş Savaşı’na karşı çıkan şari Milli Edebiyat’la başlayan dilde sadeleşme çabalarına karşı çıkar. Aşk ve doğa en çok işlediği konulardır.

Eserleri:

ŞİİR: 
Tâmât (1887) 
Seçme Şiirleri (1934, ölümünden sonra) 
Bütün Şiirleri (1984, ölümünden sonra)

TİYATRO: 
Körebe (1917)

DÜZYAZI: 
Hac Yolunda (1909) 
Evrak-ı Eyyam (1915) 
Afak-ı Irak (1917) 
Avrupa Mektupları (1919) 
Nesr-i Harp,
Nesr-i Sulh ve Tiryaki Sözleri (1918) 
Vilyam Şekispiyer (1932)