HALİT ZİYA UŞAKLIGİL (1866-1945): Gerek sağlam roman tekniğinin öncülüğü, gerekse realizmin ilk olgun ürünler vermesi bakımından Türk edebiyatına roman ve hikaye alanında büyük katkısı olan sanatçıdır. Anlatımının söz oyunlarıyla yüklü, dilinin oldukça ağır olmasına rağmen yazar, ilginç tipler bulmakta, başarılı ruhsal çözüm

lemeler yapmakta ve nesnel kişi, çevre betimlemelerinde oldukça ustadır. Konularını İstanbul’un çeşitli kesimlerinden seçer, ancak sosyal sorunları ele almak gibi bir amacı yoktur. Gözleme çok önem verir. Romanlarının konularını genellikle aydı tabakanın hayatından alan Halit Ziya, hikayelerinin önemli bir kısmında halk tabakasının insanlarını, onların yaşayış, adet ve inançlarını anlatmıştır.

ROMAN: 
Nemide (1889) 

Bir Ölünün Defteri (1890)
 
Ferdi ve Şürekası (1894-1985) 

Mai ve Siyah (1895-1988) 

Aşk-ı Memnu (1925-1987) 
Kırık Hayatlar(1924-1989) 

Sefile (1886) 

ÖYKÜ: 

Bir İzdivacın Tarih-i Muâşakası (1889) 

Bir Muhtıranın Son Yaprakları (1889)

Küçük Fıkralar (3 Cilt) (1896) 

Bir Yazın Tarihi (1898-1988) 

Solgun Demet (1901) 

Sepette Bulunmuş (1920) 

Bir Hikâye-i Sevda (1922-1987) 

Hepsinden Acı (1934-1984) 

Onu Beklerken (1935-1940) 

Aşka Dair (1935-1986) 

Kadın Pençesi (1039-1987) 

İzmir Hikâyeleri (1950) Bir Şi'r-i Hayal (1914)

Bir Hikaye-i Sevda (1922) 

ANILAR: 

Kırk Yıl (1936-1969) 

Bir Acı Hikaye (1942) 

Saray ve Ötesi (1942-1981) 

DENEME: 

Fransız Edebiyatının Numune ve Tarihi (1885) 

Hikaye ve Temaşa (1889) 

Yunan Edebiyatı (1912) 

Latin Edebiyatı (1912) 

Alman Tarihi Edebiyatı (1912) 

Fransız Tarihi Edebiyatı (1912) 

Sanata Dair (1938-1955) 

OYUN: 

Kabus (1959) 

Fürüzan (adapte, 1918)

Fare(adapte, 1919